Op een mooie ochtend tijdens de voorbije week zag ik hoe een zwerm trekvogels zich vlak boven een groot veld zonnebloemen organiseerde voor hun jaarlijkse reis. De laaghangende zon aan de staalblauwe hemel maakte het prachtige plaatje van licht, kleuren en beweging compleet.
Ik vestigde mijn aandacht iets nadrukkelijker op de zonnebloemen en zag dat er een aantal fier boven het veld staken. Met hun bloem gericht naar de zon slurpten ze van het licht. Andere bloemen stonden lager in het pak en moesten het stellen met de zonnestralen die nog overbleven. Ze wisten klaarblijkelijk ook niet allemaal waar de klepel - in hun geval de zon - precies hing. Survival of the fittest in actie, bedacht ik me. Een competitiespel tussen te veel bloemen op één plek die allemaal hetzelfde nodig hebben. Degene die het snelste opschiet en doorheeft waar het eigenlijk om draait, floreert. Omkijken naar de achtergebleven bloemen doen ze niet. Geen mededogen op het veld.
“Hoe anders is het met die trekvogels boven het veld”, schoot het me plots te binnen. Straks vertrekken ze voor een heroïsche tocht naar het zuiden. Geen mens, geen kat, zelfs geen vogel, die het organiseert, maar met een opzienbarende behendigheid en samenwerking zullen ze de overtocht wel tot een goed einde brengen. Ik stelde me zo voor dat ze elkaar onderweg bij de les houden, waarschuwen, ondersteunen. Op één of andere manier weten ze allemaal in grote lijnen waar ze willen geraken. Helemaal hetzelfde doel hebben ze dan ook weer niet. Naar het einde van de reis toe neemt de ene of de andere wel ergens een afslag.
Onwillekeurig dwaalden mijn gedachten af naar de peer coaching experience van de voorbije zaterdag, waarop we een fijne groep geïnteresseerden mochten ontvangen. We proefden veel enthousiasme, een gezonde portie nieuwsgierigheid en een open blik, hoewel de aanwezigen elkaar niet op voorhand kenden. De trekvogels zijn een mooi beeld voor wat peer coaching eigenlijk inhoudt, bedacht ik me. Ieder leidt zijn of haar eigen leven met een unieke rol en eigen pad, maar daar houdt het niet bij op. Er is iets gemeenschappelijks aan de peer coachers: de wil om hun persoonlijke purpose voor ogen te houden waardoor de obstakels op de weg en de waan van de dag niet het laatste woord krijgen. Ze delen ook het besef dat we anderen nodig hebben om ons op die koers te houden. In de eerste plaats degenen die ons het meest nabij zijn: familie, goede vrienden of nog anderen. Wat de peer coachers daarnaast ook telkens weer ervaren, is de grote en gratuite waarde van de frisse blik van medemensen die niet op dagelijkse basis deel uitmaken van ons leven. Twee keer per jaar met elkaar op tocht, net zoals de trekvogels.
Een doel voor ogen hebben en regelmatig met de onbevangen blik van anderen naar jezelf op je pad kijken om hier en daar wat bij te sturen, daarin geloven wij bij Accende. Beide elementen hebben hun belang. De trekvogels leren ons hoe we elkaar kunnen ondersteunen en op koers houden. En tegelijkertijd is het nodig om zelf te ontdekken welke richting je best uitvliegt. Gewoon de zwerm volgen omdat het gezellig is, kan leuk zijn. Of het jou op je bestemming brengt, is daarentegen nog maar de vraag.
Binnenkort start onze reeks om de rode draad in je leven te ontdekken en zo jouw unieke purpose op het spoor te komen. We hebben gekozen voor een hybride formule waarbij we de fysieke verplaatsingen voor de deelnemers tot een minimum beperken. Hiermee willen we zoveel mogelijk geïnteresseerden de kans geven om de sessies te volgen. Er zijn nog enkele plaatsen beschikbaar, al wordt het nu wel hoog tijd om je aan te melden via onze website.
Peer coaching en een doel voor ogen, een geweldige combinatie. Vraag het maar aan de trekvogels.
Prachtig beeld! (Letterlijk en figuurlijk..)